.JPG "© Foto: Thierry Scheers")
REISVERHAAL - FICTIEAls ik ‘Flying without wings’ door de oortjes van mijn iPod hoor, ebben mijn tranen weg en vloeien de beelden terug van die keer in juni.
Toen dezelfde song door dezelfde iPod. In al mijn naaktheid zit ik op een rots aan Cap de Nice te genieten van de aangename zonnewarmte en een zachte zeelucht ademt langs mijn huid. Het zilte zout, dat na een hemelse duik in adamsbloot in de Middellandse Zee ‘La mer Méditerranée’ aan mijn lichaam kleeft en aan mijn lippen smaakt alsof ik in pekel heb gebaad, droogt mijn huid uit en laat mij in rood veranderen zoals de kreeft die ik zag op één van de zovele terrassen aan de Marché aux Fleurs, een pleintje in het oude ‘Vieux’ Nice met zijn vele authentieke en pittoreske smalle straatjes – allen nog aangeduid met tweetalige bordjes: Frans en het Niçois, een verloren gegaan dialect –, voorgeschoteld aan een rijke Engelstalige inwijkeling, uit de V.S., Australië of misschien wel Engeland. Ik herken hen meteen want als ze Frans spreken kunnen ze zelden hun lachwekkend accent verbergen. Nederlanders hebben ook die verschrikkelijke neiging tot Engelstalig Frans, vooral hun ‘jus d’orange’ vind ik maar al te belachelijk klinken. Wanneer ik zo ’n taaluitspattingen hoor komt er steeds een goedbedoeld glimlachje op mijn gezicht.
Op dit pleintje is er elke dag een markt met een typisch zuidelijke sfeer, iedereen loopt hier welgezind rond en het lijkt hier alle dagen feest, de dagelijkse Belgische stress valt hier meteen van mij af. Op maandag is het hier een boeltje met veel te dure oude rommel, sommige noemen het antiek en spenderen hier kapitalen aan om hun chique appartementen aan de Côte d’Azur mee vol te stouwen. Vandaag echter geen speelgoed voor de nieuwe rijke bewoners van Nice, aangespoeld van overal ter wereld in deze mondaine badplaats – wat niemand kan ontkennen door de aanwezigheid van de ontelbare tientallen meterslange zeiljachten met een vaste ligplaats in de haven ‘Le port de Nice’ –, maar wel citrusvruchten, courgettes en aubergines, heerlijke geurende specerijen en bloemen. Deze laatste zijn er altijd, ook tussen de antiquiteiten. Ik kuier rond op zoek naar gedroogd fruit. Vooral die grote gouden rozijnen zijn heerlijk. Zoet en sappig tintelend tussen mijn lippen en spotgoedkoop hier in het Zuiden. Ze zijn ook caloriearm.
Maar vanaf de witgrijze rots aan Cap de Nice, door de volle middagzon aan een wolkenloze hemel omgetoverd tot een zilveren steen boven het weerspiegelende water, denk ik niet aan het verbranden van mijn huid of overtollig vetweefsel, een witte homp die ik mij volgens vrienden inbeeld. Dat zie ik echter anders door mijn betraande spiegel. Ik zie wat ik zie, alvast geen fata morgana in de woestijn van mijn ogen.
Zwevend zonder vleugels kijk ik met een eindeloze blik vanaf de rots naar de blauwe zee die op een onverklaarbare wijze samensmelt tot één geheel met de al even blauwe lucht. Mijn gedachten zijn vrij als een dolfijn. Het krijsen van de witte meeuwen en ‘Flying without wings’ zweven weg met de wind en ik hoor enkel de zee nog fluisteren...
"Face your fears and live your dreams.
Dare to free yourself and be a dolfin.
Than you'll reach big things step by step."
Dare to free yourself and be a dolfin.
Than you'll reach big things step by step."
07.03.2013 | Thierry Hanan Scheers | Beeld: Thierry Hanan Scheers | Publicatie: De Muzzla
| Reisverhalen |
|---|
|
Lees en bekijk ook deze:
| Het beste van twee werelden in Nice | Reportage
| Salade Niçoise | Recept
| Nice, een wondermooie stad aan de Côte d'Azur | Foto's
| Goedkoper door Frankrijk met iDTGV | Opinie