REPORTAGEOngeacht dat ik al veel reisde, staan er toch nog heel veel dingen op mijn droomlijstje. Veel van die dromen lijken op het eerste zicht wel heel onbereikbare dromen. De Pitcairneilanden zijn zo een van die plaatsen die wel onbereikbaar ergens op onze planeet liggen. Helemaal onbereikbaar is deze eilandengroep echter niet, maar je zal toch een tijdje onderweg zijn vanuit Europa.
Pitcairn wordt beschouwd als een van de meest afgelegen plaatsen ter wereld. Als dat geen avontuur is dat lonkt… alvast toch naar mij. Ik vrees dat alleen mijn geldbuidel net iets te klein is.
De Pitcairneilanden zijn een groep van vijf eilanden halverwege Paaseiland en Tahiti waarvan alleen het hoofdeiland Pitcairn bewoond is. Dit eiland is vooral bekend als thuisbasis van de afstammelingen van de muiters van de Bounty, een gebeurtenis die al in talrijke boeken en films werd verteld. Maar eigenlijk lijkt me dit wel leuk om dit ook eens in levende lijve te zien. Alleen heb ik wel zo’n stoutste vermoeden dat ik daar geen piraten meer ga spotten.
Bounty en Adamstown
Pitcairn werd pas in 1767. Op dat moment was het eiland onbewoond, maar er waren sporen van eerdere bewoning. In 1790 landde uiteindelijk dan een groep van muiters met het schip de Bounty op Pitcairn. Omdat het schip niet verborgen kon worden, werd de Bounty leeggehaald, gesloopt en ten slotte verbrand in wat nu Bounty Bay heet. Het schip ligt daar nog steeds onder water. Het lijkt mij heerlijk om daar naartoe te duiken. Echter dan zal ik eerste nog duiklessen moeten gaan volgen. En de scheepsbel, die hangt nu op het dorpsplein van Adamstown, het enige dorpje van de hele archipel. Ook het anker is hier te vinden.
Isolement
Ik kan mij wel voorstellen dat het gevoel van isolement enorm moet zijn op zo’n eiland met slechts 65 inwoners en maar heel af en toe schepen die daar passeren. Maar dat trekt mij nu ook net zo aan. Zelf ga ik vaak naar plaatsen of ik trek ik ergens de natuur in met mijn backpack waar ik het liefst zo weinig mogelijk mensen tegenkom. Of laat mij meer correct zijn: zo weinig mogelijk uitheemse mensen. En als ik thuis ben – waar dat dan ook mag zijn – dat heb ik het liefst alle dagen mensen rondom mij heen.
De geïsoleerde ligging van Pitcairn in het midden van de Stille Oceaan is op zich al een echte verleiding voor vele reizigers – dus ook voor mij. Dit en het feit dat er geen luchthaven is, maakt een bezoek al tot een unieke ervaring en kost het veel tijd en geld. Nog even sparen, of eerder blijven verder dromen.
Hoe naar daar?
Het eiland is dus wel degelijk bereikbaar. Maar de enige reguliere weg voor passagiersvervoer is een boot van de Pitcairnse regering met plaats voor 12 passagiers, die per jaar ongeveer achtmaal vertrekt vanuit Mangareva, het hoofdeiland van de Gambiereilanden in Frans-Polynesië, de dichtstbijzijnde bewoonde eilandengroep. De trip vanuit Mangareva duurt 32 uur. Eigenlijk valt dit al bij al nog mee. Ik heb nogal boottochtjes gedaan die langer dan een dag duren om een plek te bereiken. Mangareva zelf is per vliegtuig te bereiken. Het aantal overstappen, dat laat ik in het midden.
Maar met een zeilboot naar dit eiland zou het verhaal van de muiterij op de Bounty helemaal echt tot leven brengen. Zelf las ik ergens dat er een gemiddelde van vijfentwintig jachten per jaar aanmeren in Pitcairn. Ik kan mij voorstellen dat je dus zeker en vast niet over de hoofden van toeristen zal lopen. En een winkel- en wandelboulevard zal daar ook wel niet zijn. Ik zou het zelf maar raar vinden als iemand daarvoor naar zo’n klein paradijs zou trekken.
Hopelijk blijft dit Bountyeiland nog lang gevrijwaard van het massatoerisme, en hopelijk komt ooit deze kleine droom voor mij uit. Iemand zin om mij te sponsoren? Dan wil ik gerust een postkaartje sturen.
01.09.2015 | Thierry Hanan Scheers | Beeld: Wikimedia Comm. | Publicatie: Wereldwijzer
Lees en bekijk ook deze:
| Ethiopië wil toerisme opkrikken | Reisnieuws
| De Hoop Whale Hiking Trail in Zuid-Afrika | Foto
| Milford Track op het Zuidereiland in Nieuw-Zeeland | Foto
| Rundertajine | Recept
| De allerkoudste plek op aarde | Reportage
| Marokko anders bekeken | Video
| Een kilootje meer of minder kan het verschil maken | Reisnieuws