REPORTAGEIk was al in verschillende continenten op onze kleine blauwe planeet. Zo was ik eerder al in Azië, Afrika en Amerika, en in het verre Oceanië zal ik ooit ook nog wel eens voet aan wal zetten. En Antartica? Dat is een ultieme droom voor mij. Maar ik moet bekennen: ik ben een Europa-freak. Telkens als ik Couchsurfing-reizigers van andere continenten over mijn vloer krijg, heb ik zin om met hen mee te reizen.
Meestal reizen ze gedurende twee maanden met de trein door ons oude continent. Zelf neem ik meestal een low-budget vlucht door Europa en ga ik op citytrip, maar enkele dagen later sta ik steeds weer opnieuw in mijn eigen landje.
Per trein en boek lijkt mij wel een leuke manier om ons eigen Europa te ontdekken. In het hoge noorden wil ik via Kopenhagen en Oslo naar Stockholm om daar te dansen op de muziek van Abba, te verdwalen in het museum van Pippi Langkous en mij onder te dompelen in de wereld van Astrid Lindgren de schrijfster van het boek en verhalen van Pippi Langkous.
Vanuit Scandinavië richting Oostblok via Hamburg en Berlijn naar Praag. Hier wil ik ‘De Golem’ uit het gelijknamige boek van Gustav Meyrink ontdekking in de straten en Joodse getto’s van Praag. En ’s avonds dineren aan de oevers van de Moldau in deze gouden stad, zoals de bijnaam van deze historische stad luidt.
Vanuit Praag kan het niet anders dan heerlijk zijn om met de trein verder richting oosten en de Balkan te reizen langs Wenen, Bratislava en Boedapest tot in Dubrovnik in het zuiden van Kroatië. Hier was ik al eens eerder, maar ik snak ernaar om daar terug te komen. Dubrovnik wordt beschouwd als de mooiste stad van de Adriatische kust. Daarom wordt deze stad de ‘Parel van de Adriatische Zee’ genoemd. De oude, compleet ommuurde vestingstad staat tevens zoals Praag en Venetië, dat ik verder nog wil aandoen, op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. En zeer terecht. Het culturele leven kreeg impulsen van onder andere Lord Byron, de Engelse dichter, die hier een tijdje woonde en werkte, en George Bernard Shaw, een Iers toneelschrijver en theatercriticus, die hier enige weken te gast was bij een bevriend schrijver. Maar de metershoge en brede omwalling maakte enkele jaren geleden toch wel de meeste indruk en blijft eeuwig op mijn netvlies gebrand. Een reden temeer om hier terug te komen.
Meer noordelijk en aan de andere kant van de blauwe Adriatische Zee ligt Venetië, wereldwijd bekend om het historische centrum met zijn vele kanalen. Op het San Marcoplein wil ik de novelle ‘Dood in Venetië' van Thomas Mann in één ruk uitlezen om mij zo te laten kennismaken met pure liefde en schoonheid, en een stad die destijds geteisterd werd door een cholera-epidemie.
Aan de andere kant van Italië, net over de grens, ligt het Franse Nice aan de Côte d’Azur. Het pittoreske van de oude kern van Nice kan mij eeuwen terug in de geschiedenis brengen en de beroemde bloemenmarkt kan mij doen geuren van liefde. De jetset - die van overal ter wereld met hun jachten aanmeert in de haven van Nice - interesseren mij iets minder, maar een verkoelende duik in het water vanaf één van de vele kleine witte zandstrandjes die net buiten de stad liggen, kan mij steeds bekoren. Als ik dan toch in het zuiden van Frankrijk ben, wil ik iets landinwaarts, zeker door de olijfgaarden van de Britse schrijfster en actrice Carol Drinkwater lopen. Het kan niet anders dan goddelijk zijn om met een glaasje rosé op een terrasje aan de rand van een zwembad naar de zon te kijken die achter een horizon van olijfbomen verdwijnt.
Van Frankrijk naar Spanje. Naar Santiago de Compostela, waar de apostel Jakobus begraven ligt en waar alle dagen pelgrims van over de hele wereld toestromen. Het boek ‘Ik ben er even niet’ van de Duitser Hape Kerkeling deed mij in 2007 ook bewegen richting Compostela. Volgens hem krijgt iedere pelgrim een aankomst in Compostela zoals hij verdiend heeft. Of dit ook zo was bij mij, dat laat ik even in het midden. Maar zou dit ook tellen als ik met de trein naar daar zou reizen?
Natuurlijk kunnen Parijs en Londen niet ontbreken op mijn lijstje. Met het boek ‘Londen en Parijs’ van Charles Dickens is het de ideale manier om de beide steden te kunnen ruiken en voelen ten tijde van de Franse Revolutie.
En waar wil ik eindigen? In de zee rond het Ierse Dublin - een stad die reeds door de Vikingen in onze Europese atlas werd gegrift - met de rijke en intense roman ‘In zee, twee jongens’ van Jamie O’Neill. Het lezen van dit boek is als zwemmen. Eerst diep ademhalen en daarna duiken in een vreemde wereld. Een vreemde wereld die Europa toch telkens weer is voor mij door de rijke geschiedenis en diversiteit aan culturen en talen. Een oude wereld waar ik maar niet genoeg van kan krijgen. Iemand zin om mee een treinkaartje te kopen en op pad te gaan met een rugzak vol boeken?
14.10.2013 | Thierry Hanan Scheers | Beeld: Thierry Hanan Scheers en home.zonnet.nl (Europakaart)
Publicatie: Wereldwijzer
| Meer info |
|---|
|
Lees en bekijk ook deze:
| Standbeeld Chelsea Manning op reis door Europa | Reisnieuws
| Nieuwe fietsroute van München naar Venetië | Kortnieuws
| Oostenrijkse en Italiaanse Alpe Adria Radweg is 'Fietsroute van 2015' | Kortnieuws
| Stijging aantal toeristische overnachtingen in Europa | Kortnieuws
| Vueling lanceert gratis wifi in haar vliegtuigen | Reisnieuws
| Fietsen over drie grenzen langs de Vennbahn | Reportage
| Europese hotels worden goedkoper | Reisnieuws
| Drie stappen voorwaarts en twee achterwaarts | Reisverhaal
| Trektocht Itegem - Echternach | Video